Duża strata NBP za 2022 rok
Narodowy Bank Polski udostępnił dane dotyczące wyników finansowych osiągniętych w 2022 roku. Ze sprawozdania wynika, że polski bank centralny osiągnął w ubiegłym roku stratę w wysokości 16,94 mld PLN. To wynik znacznie gorszy od 2021 roku, kiedy to NBP osiągnął prawie 11 mld PLN zysku.
Zgodnie z komentarzem opublikowanym przez NBP, powodem takiego wyniku był generalnie wzrost stóp procentowych na rynkach światowych oraz na rynku krajowym, co skutkowało spadkiem cen posiadanych przez NBP zagranicznych dłużnych papierów wartościowych oraz wzrostem kosztów polityki pieniężnej. – Należy podkreślić, że ujemny wynik finansowy NBP nie ma wpływu na bezpieczeństwo i stabilność systemu bankowego, ponieważ nie ogranicza on bieżącego funkcjonowania i wypełniania ustawowych zadań przez NBP – informuje bank.
Strata zanotowana przez NBP nie jest wydarzeniem niezwykłym. Sytuacja makroekonomiczna sprawiła, że straty odnotowały również banki centralne w Szwajcarii (132 mld CHF), Wielkiej Brytanii (133 mld GBP), Australii (37 mld AUD) i USA (22 mld USD tylko w czwartym kwartale 2022).
Straty banków centralnych nie są powodem do niepokoju
Ujemne wyniki finansowe banków centralnych nie stanowią dużego powodu do niepokoju. Mogą co prawda być przyczyną bólu głowy władz państwowych, ponieważ zyski banków centralnych zazwyczaj zasilają budżety państw, ale straty banków centralnych nie wywołują praktycznie żadnych negatywnych konsekwencji. Ich celem jest utrzymywanie inflacji na niskim poziomie oraz stabilizacja wartości waluty.
Warto jednak zauważyć, że w przypadku NBP stosunkowo duży udział w stracie miały inwestycje w kontrakty futures. Według sprawozdania banku straty z tego tytułu osiągnęły poziom ok. 2,15 mld PLN. Eksperci zwracają uwagę, że banki centralne same tworzą płynność pieniądza, więc nie muszą martwić się o własną płynność finansową. Przypadek australijskiego banku centralnego pokazuje nawet, że takie banki mogą radzić sobie nawet przy ujemnym kapitale własnym. Taka sytuacja nie świadczy o błędach w polityce banku, ponieważ jej skuteczność ocenia się przede wszystkim z punktu widzenia poziomu inflacji.
