MakroPrzegląd #4/4 Styczeń: Recesja, wojna, złoto – to nie jest czas na aktywa Risk-On

Teoretycznie “Pivot” FED-u mógłby polegać na spauzowaniu cyklu podwyżek. Słowo to jednak rozumie się dzisiaj przede wszystkim jako wyraźny zwrot od dotychczasowej polityki pieniężnej, a na to, na razie, nie możemy liczyć. Zbyt często zapomina się też, że świat nie kończy się na stopach procentowych i aktualny kontekst polityczno-gospodarczy obejmuje także obawy dotyczące recesji, eskalacji wojny na Ukrainie czy ewentualnego wybuchu konfliktów w innych regionach. To wszystko składa się na obraz roku 2023 – czasu, w którym ci, którzy liczą na nowe trendy wzrostowe aktywów Risk-On i powrót do “normalności”, mogą się mocno rozczarować.

W przeszłości, indeks S&P500 tracił po Pivocie Rezerwy Federalnej

The Wall Street Journal podsycił nieco optymistyczne nastroje, zauważając, że ostatnie wypowiedzi członków komitetu FED-u sugerowały, że spowolnienie cyklu podwyżek do 25 punktów bazowych da bankowi większą elastyczność i więcej czasu na ocenę tego, jak jego działania wpływają na gospodarkę.

W ostatnich odcinkach mówiliśmy jednak, że korekta polityki pieniężnej, lub wpływ, jaki wywrze ona na rynek, może nie pokrywać się z wyobrażeniami niektórych inwestorów. Dla przykładu dwa miesiące temu na portalu Reddit pojawił się poniższy wykres, mający ostudzić optymizm w środowisku, pokazując, że w przeszłości po cięciach stóp procentowych FED-u, następowały największe spadki na indeksie S&P500.

Źródło: Reddit

Publikacja spotkała się z takim, miejmy nadzieję, sarkastycznym, komentarzem:

“Chcesz zachować wszystkie zyski z Pivotu FED-u dla siebie! Znamy Twoje triki! Kupuję więcej!”

Żart czy nie – bardzo łatwo jest uwierzyć, że ogromna grupa ludzi naprawdę wierzy w to, że działania Rezerwy Federalnej, same w sobie zbawią instrumenty Risk-On.

Wykres z Google Trends, przedstawiający częstość wyszukiwania frazy “FED Pivot” na całym świecie, powoli się podnosi, jednak zmiana jest zbyt niewielka, by odzwierciedlić sentyment. Nadzieje na to, że komitet jest bliski rezygnacji z podwyżek, znacząco pomogły m.in. rynkowi złota i niektórzy oczekują, że turbulencje 2022 roku dobiegają końca, a realny Pivot doprowadzi do “powrotu do normalności”.

Tylko czym jest ta “normalność”?

Rynek uzależniony od pieniędzy z FED-u

Z punktu widzenia świeżego inwestora, który zainteresował się tematem w ostatnich latach, na “normalność” mogłyby złożyć się okoliczności bliskie tych z pandemicznych “złotych czasów” amatorskiego tradingu. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że rajdy cen aktywów ryzykownych były wówczas napędzane masowym dodrukiem pieniądza wspierającym gospodarkę, a także właściwym dla tego okresu, potężnym wzrostem popularności giełdy, gdy zamknięci w domach ludzie poszukiwali alternatywnych źródeł zarobku.

Z perspektywy inwestora z nieco dłuższym stażem, “normalność” mogłaby oznaczać po prostu ponowne zbicie stóp procentowych do zera. Rynek zwyczajnie uzależnił się od pieniędzy FED-u i nerwowo wyczekuje zmiany sytuacji. Ta, jak wspominałem w jednym z ostatnich odcinków, miałaby obejmować nawet cięcia stóp procentowych, co ma argumentować choćby ich wykres historyczny.

Historycznie, po cyklu podwyżek stóp procentowych w USA, nadchodziły ich cięcia. Ostatnim, rzucającym się w oczy okresem, w którym FED utrzymał koszt długu na wyższym poziomie przez długi okres, były lata 1995-2000.

Taki scenariusz pojawia się nawet w prognozach profesjonalistów i to mimo tego, że nie zgadza się z tym, co dotychczas słyszeliśmy w wypowiedziach decydentów.

Wzrost popytu na złoto odzwierciedla niepewny kontekst gospodarczy i polityczny

Wracając do złota – po kiepskim 2022 roku, jego cena gwałtownie wzrosła. Na pierwszy rzut oka, kluczowe były tutaj dwie kwestie – nadzieje na zakończenie cyklu podwyżek i słabnący kurs dolara, ponieważ jak wiadomo, duża część transakcji na rynku złota jest rozliczana właśnie w walucie amerykańskiej, co naturalnie przełożyło się na wyższy popyt.

Wykres złota (świecowy), indeksu dolara amerykańskiego (zielony) i Bitcoina (pomarańczowy).

Obok nich, istnieje też powód być może ważniejszy, czyli strach.

Strach przed globalną recesją, dłużej utrzymującą się inflacją i pogarszającym się standardem życia przeciętnego obywatela.

Strach, który od dawna nikogo nie dziwi.

Według magazynu Wall Street Journal ekonomiści określają ryzyko recesji w USA w roku 2023 na 61% – mimo ostatnich, pozytywnych danych o inflacji CPI. Były szef FED-u, Alan Greenspan nazwał ją scenariuszem “najbardziej prawdopodobnym”, a niektórzy z analityków uważają też, że rynek tak bardzo zafiksował się na polityce pieniężnej, iż nie bierze ryzyka kontrakcji gospodarczej wystarczająco poważnie. Jak mówi Liz Young z SoFi, cena S&P500, by odzwierciedlała pełną świadomość tego problemu, musiałaby spaść w okolice 3.357$.

Co także (lub szczególnie) warte uwagi, w puli potencjalnych “strachów” mamy scenariusz ewentualnej eskalacji napięć na linii Izrael-Iran czy choćby trwającą wojnę rosyjsko-ukraińską. Wojnę, do której opinia publiczna przywykła i uważa ją za element “nowej normalności”, co wcale nie oznacza, że ryzyko rozlania się tego konfliktu na państwa sąsiednie przestało istnieć.

Aktualnie może wydawać się to scenariuszem abstrakcyjnym, jednak jeśli ktokolwiek uważałby tego typu obawy za przesadzone, warto zajrzeć do artykułu Geralda Celente z Trends Journal , w którym przeczytamy o… III wojnie światowej:

III wojna światowa rozegra się między NATO i ich sojusznikami a Chinami, Rosją i ich sojusznikami. Zwycięzcą zostaną “zmiany klimatu”. Klimatu, który zmieni się w trwającą 2000 lat, nową epokę lodowcową, gdy wojna nuklearna zniszczy życie na ziemi. 

Pogląd co najmniej radykalny, ale biorąc pod uwagę wszystko, co wiemy na temat aktualnych nastrojów w środowisku (pomijając przesadny optymizm “ulicy” w obliczu Pivotu), czy rozsądna jest wiara w to, że warunkach niepewności gospodarczej i politycznej, przy utrzymujących się relatywnie wysoko stopach procentowych, komukolwiek będzie opłacać się wymiana amerykańskich obligacji skarbowych na Bitcoina czy jedną ze spółek technologicznych?

Potencjalne „shortowanie” euforii inwestorów

W wywiadzie z Kitco News Gerald Celente, obok swoich wyjątkowo ponurych poglądów, wymienił także aktywa, którymi potencjalnie warto się zainteresować. Według niego rok 2023 będzie dla inwestorów czasem, w którym, z uwagi na niepewność, zamiast oczekiwać wysokich zwrotów, będą raczej starali się chronić swoje pieniądze, co dawałoby szanse na utrzymanie trendu wzrostowego złota.

Biorąc jednak pod uwagę możliwie przesadzony optymizm części rynku i ostatnie odbicia na instrumentach Risk-On, być może warto wziąć też pod uwagę, o ile pozwolą na to technikalia, potencjalne „shortowanie” euforii ulicy w krótkim lub średnim terminie?

Na koniec przypomnę, że kontekst wokół nadchodzącego „Pivotu” FED-u rozjaśni się nieco na najbliższym posiedzeniu, w dniach 31 stycznia-1 lutego. 

Najważniejsze wydarzenia tego tygodnia

Środa – 25.01

Czwartek – 26.01

Piątek – 27.01